TEATRO NACIONAL GALEGO?

Poderiamos pensar na posibilidade de concibir o hipermoderno, algo do que falei máis arriba, nun sistema literario e artístico como o galego debido á súa condición de periferia, pero non nos encaixarían de todo as pezas. A frase que resumiría este aspecto sería a de “pensamento global, acción local”, que desvirtualizaría aquela oposición.
Deste xeito aquela oposición entre centro e periferia xeográficos convirtiríase nunha oposición entre centro e periferia de laboratorio de ideas, que a modo de exemplo, poderiamos explicar coa antiga oposición entre Milán capital europea da moda e Ourense, a periferia. Dous puntos que hoxe en día están desvirtualizados como centro e periferia, pois o que verdadeiramente importa é a verdadeira calidade fronte ao banal, pois estes puntos xeográficos poden chegar a calquera lugar do mundo no mesmo tempo e case coas mesmas posibilidades debido ás novas tecnoloxías.
Podemos resumir e resumo: o feito de crer que pode haber un paradigma teatral contemporáneo con carácter galego, italiano ou andaluz creo que é, cando menos, pouco probable, pois o artístico hoxe en día sobrepasa os límites territoriais e culturais, aínda que non se poden negar (ou non se debería) certas singularidades territoriais. Desta forma, aquilo que puidemos chamar teatro nacional posmoderno, que supuxo unha ruptura coa modernidade pero cun claro sentido nacional, atoparía agora a súa solución nun teatro hipermoderno non nacional, que pode ter (e ten) as súas claras probas en Galicia.